آه، باران!

آمده از راه باران،

تا بشویاند غبار از صورتم

پنجه اش با پنجه های مادرم همراه، باران.

آبشار گیسوانش پشت شیشه همچو زلفان فرشته،

از  مزار  والدان  در  قطره ها  آورده  با  خود  گوئیا  ارواح،  باران.

این شبی که قلب من چون آسمان ابری درخودگریه می کرد

می کشد من را ز عمق چاه سوی ماه، باران.

در رکاب ناله ی خود روح من را

می برد چون کاه، باران،

آه... باران!

Оҳ борон

Омада аз роҳ борон

То бишуёнад ғубор аз руи ман

Панчааш бо панчаҳои Модарам ҳамроҳ, борон

Обшори гесувонаш пушти шиша ҳамчу ангушти фаришта

Аз мазори волидон дар катраҳо оварда бо худ гуиё арвоҳ, борон

Ин шабе, ки қалби ман чун осмони абрй дар худ гиря мекард

Мекашид манро зи умқи чоҳ суи моҳ борон

Дар рикоби нолаи худ руҳи манро

Мебарад чун коҳ, борон

Оҳ...борон